Garcimore est mort

Garcimore est mort van Gaël Santisteva is ‘dubbelzinnige fictie’, ‘een soort augmented reality’, doordrongen van ingrediënten uit de circus- en showwereld: applaus, tromgeroffel, gelach, een gordijn, kostuums, jingles, kreten, liedjes… Bekende codes die in vraag worden gesteld, op volledig andere manieren worden gebruikt en zo leiden tot ‘een performance die opzettelijk afwijkt van de gebruikelijke listen en trucs van het oogverblindende spektakel’.

Wat heeft dat met Garcimore te maken? Garcimore was in de jaren ’80 een beroemde goochelaar in de Franse cultuurwereld, tot hij de tv-wereld moest verlaten omdat de wereld opeens te snel ging voor hem. Door in de titel van deze voorstelling naar de ondergang van deze populaire held te verwijzen, wordt hij verheven tot een herkenbare mascotte, discreet maar altijd aanwezig. In deze voorstelling stelt Gaël Santisteva scherp op thema’s zoals normaliteit, manipulatie, het tussen twee stoelen vallen, spot, geloof en goedgelovigheid, de relatie met dood en verval.

‘Er blijft een ambiguïteit bestaan,’ zegt hij, ‘we willen vermaken, maar we vragen ook een inspanning van de toeschouwer. De circusartiest is nog altijd een echte speelman. Maar dat wil niet zeggen dat een artiest die voor vertier zorgt, geen ideeën kan overbrengen.’