Zouglou

In het Baoulé betekent ‘zouglou’ zoveel als ‘vuiligheid, rottigheid, afval’. Het verwijst naar de Ivoriaanse campussen op het eind van de jaren 90, waar de studenten op elkaar gepakt zaten. Zij verhieven hun stem en deden dat op een ritmische manier, met een dans. Een muziekgroep bestaande uit studenten greep die opstand aan en schreef het eerste nummer van die nieuwe beweging, Zouglou. Een Ivoriaans gezegde luidt: ‘de mond van de Zouglouman draagt geen onderbroek.’ Met andere woorden, alle waarheden die je verkondigt moeten ook echt waar zijn. Dat maakt dat dit ritme, net zoals bij reggae, symbool staat voor geëngageerde muziek, die vaak niet mals is voor het gezag. Dit duo volgt het parcours van een man die door zijn strijd zijn hele generatie de kracht aanreikt van een ritme dat geboren is voor en ontstaan is tijdens de strijd. Hij richt zich tot een dictatoriale macht die voor alles doof blijft en hij zingt, danst, praat en maakt spottende opmerkingen. Zouglou bevrijdt het woord, maakt de tongen los en de mensen proberen het vernederende juk van de machthebbers af te werpen. Dit stuk onderzoekt de noodzaak en legitimiteit van verzet als manier om tot sociale rechtvaardigheid en sociale gelijkheid te komen. De choreografie zit vol bewegingen die gemaakt worden bij het smeken en ruziën, ze is geïnspireerd op de geschiedenis en de gebarentaal van Zouglou, maar ook op die van allerlei revoluties wereldwijd. Overal waar het volk eisen stelt, heb je Zouglou. Overal waar Zouglou is, woedt er een revolutie. Overal waar gerevolteerd wordt, is het verlangen aanwezig om dingen te veranderen, om een nieuwe wereld tot stand te brengen. Gbêh est mieux que drap!* Een oude vrouw zei me ooit: ‘Er moet hoop zijn op verandering, anders hebben revolutionaire acties geen zin meer.’ Hippolyte Bohouo * de waarheid is meer waard dan de schaamte